Seyreden

İki çocuk uçaktan düşerlerken

Silah tutar diğer iki çocuk

Uçan ikiliyi kuşlar gibi avlamak için

Atlar çocuklar, kuş gibi vurur diğer çocuklar

Muhtemelen yaşıttırlar

Uzun bir tren yolculuğunda karşılaşsalar

Şakalaşıp, birbirlerine sigara tutarlar

Bütün bunları, aynı yeşil gözlerle izler

Aynı yeşil gözlerle çocuklarını seyrettiği gibi

*

Sevdiğine sevdiceğine

Gökyüzüne buluta

Ağaca, nehire, kuşlara

Parçalanmış vücutlara, göç edenlere, kaçanlara ve saklananlara

Aitmiş gibi görünür, oysa

Göçmenlik etmekte olan üç yaşındakinin bilmediği gibi

Çikolatanın kendi ülkesinde yetiştiğini de bilmez öbür üç yaşındaki

O çocuğun bilmediğini de bilir ve

Aynı yeşil gözlerle izler

Aynı yeşil gözlerle kendi çocuklarını seyrettiği gibi

*

Bombalar patlar, bedenler dağılır dört bir yana

Kafalar kesilir, insanlar kurşuna dizilir

Taşlanarak öldürülür kadınlar

Boğulur üç yaşında çocuklar

Uzaktan kumandalı ekranda, tek gerçeklik vardır

Yeşildir ekran ve O yeşil, gerçekte ihtirasın rengidir

Tarlaların değil

Ama bir tek tarladakiler bilir bu gerçeği

O yine aynı yeşil gözlerle izler

Aynı yeşil gözlerle kendi çocuklarını seyrettiği gibi

*
Biz hep birlikte ve hiç yaşamamışcasına ölü

Hikâye hep aynı

Ve o;

Aynı gözlerle izler

Kendinden uzak

Asla yakın olmadan

Aynı yeşil gözlerle

Seyreder çocuklarını

 

 

 

 

28.11.2015, Istanbul

Candan Akkan