Motorcu Annesi

Motosiklet pistinde geçen iki gün ve bu iki gün içinde kızımın yarış heyecanı vardı. Hava dev bir çanağın içinde sürekli kaynayan bir çorba gibiydi, güneşten eriyebilirmişim gibi geliyordu. Ne var ki, yazlık kıyafetler giyinmişken bizler; Yarışlara katılacak sporcular deri tulumlar, eldivenler, boyunluklar ve başlarına da kocaman kasklar giyiyordu. Kızımın antreman, sıralama turları ve yarış için giyip çıkarmaya çalıştığı bu kıyafetleri gördükçe kendim için değil onun için dertleniyordum. Ortalama 3 litre su kaybediyorlarmış piste çıkıp 15 dakika çalıştıklarında.

İşin aslı, motosiklet kullanma konusundaki tutkusunu piste taşımaya karar vermesini ve azimle çalışmaya, eğitim almaya ve kendini geliştirmeye yönelik kararlılığını büyük bir sevinçle karşıladım. Sporcu olmaya karar veriyordu, motosiklete pistte binecekti, belli bir çerçeveye oturuyordu tutkusu. Büyük şehrin trafiğinden, cahil sürücülerinden, seviyesiz çevrelerinden uzaklaşacaktı. İlk duyduğumda da en çok buna sevinmiştim. Ehliyet alıp motosiklet kullanmaya başladığı ilk günden üç ay önce, Altın Elbiseli Adam’ın bütün videolarını, motosiklet kazalarına dair videoları, hataları incelemeye başlamış, kuralları çalışıyordu, pratik yapıyor, kendini geliştiriyordu. Kendi emeğinin üzerine biriktirdiği parasını da koyup ilk motorunu aldı. O zamanlar okula gidip gelmek en büyük olayıydı. Düşmedi mi, defalarca düştü, böylece düşmemeyi kendine öğretti. Büyük şehir trafiğinde yaşadığı onlarca sıkıntı oldu. Kimisinde haksızlığa tahammül edemeyip öfkelendi, kimisinde serseri kullanan arkadaşlarını uyardı, kaza geçiren arkadaşlarına koştu, hatta kaybettiği arkadaşları oldu, yeni başlamak isteyen arkadaşları oldu onları destekledi, çalıştırdı, hemcinslerinin kendine motor üzerinde daha çok güvenmesi için videolar hazırladı. Motosiklet kullanan arkadaşları ile inanılmaz güzel bağları oluştu. Saf, karşılıksız, her zaman yardıma hazır ve içten. Bu arada, akşam yemeğinden sonra çay içer misin sorusuna, yok sağol ben bir hava alıp geleceğim yanıtı almaya başladım. İlk şaşkınlıktan sonra, aslında hoşuma da gitmeye başladı bu maceracı ruh. Bir zaman sonra “Ege Grubu”, “Kadınlar Grubu” , “Pist Grubu” gibi bir çok grup oluştu, bu gruplarla iletişim kurarak “Yamaha Kadınlar Kupası” ilk Türk kadın yarışçı grubu arasına kabul edilerek Türkiye Motosiklet Federasyonu ve Gençlik ve Spor Bakanlığı’nın lisanslı sporcusu oldu. (Haziran 2021) Spor yaşamını üniversite eğitimi ile birlikte yürütüyor şimdi.

Bana gelince, geçtiğimiz yıl “stres iklimi/climate of stress” diye bir yazı yazmıştım. (okumak isterseniz link aşağıda) İşin ebeveyn yönü ile ilgili hassasiyet hep çok yüksek açıkçası, o hiç geçmiyor. Düşecek korkusu, başına bir sakatlık gelecek korkusu gerçekten baş edilmesi zor durumlar. Pist ortamında da başka riskler var. Bunları öğrenmek gerekiyor, kurallar ve önlemleri iyice analiz etmek ve cesaretle yarışmak. Hayat gibi! Eğer çok tedbirli olur, risk almazsa olduğu yerde dolanıp durur. Eğer aşırı cesaretli olur, olası sorunları analiz etmezse düşer, hata yapar. Dürtüleri dizginleyen bilgidir. Bilgiyi harekete geçiren de cesaret. Onu izlerken, bu iki konuya da önem verdiğini görüyorum. Fizik, matematik ve (yüksek) beden koordinasyonu gerektiren bir spor bu. Hız, kuvvet, ivme ve ağırlık fizikte geçen vektör konusudur.

Temmuz ayında 1 dakika 22 saniyede dönebilmek için bir ay boyunca viraj çalıştı. Haziran’daki ilk derecesinden 10 saniye daha hızlıydı. İkinci yarışta 1.22 ile bitirmiş olması onun istediği sıralamayı almasını sağlıyordu fakat yarış başında beklenmedik bir şekilde motorun stop etmesi ona zaman kaybettirdi ve 6. bitirdi. Ağustos’ta ve Eylül’de çok daha farklı sonuç alacağını tahmin ediyorum. İşin içinde sürekli öğrenme var.

İnsan izlerken düşünmeden edemiyor, 1 dakika 1 saniye 1 salise diye konuştuğunu fark ediyorsun, sonra da bu 1 dakikada ne yaptım diyorsun. Vakit kaybetmeye tahammülün azalıyor. Vakit kaybettiren durumlara girmemeye başlıyorsun. Daha dikkatli oluyor, kendini daha çok gerçekten istediğin önceliğin olan kişilere ve işlere veriyorsun. Zaman yetişmeyecek derken zamanını yönetmeye başladığın için zaman kalıyor ikincil işlere az da olsa. Bayram tatili için 8 günüm vardı, her iki güne dört şehir sığdı, en güzeli de sevdiklerimi görebilmekti.

Biz öğrenmeye ve paylaşmaya devam edeceğiz, aynı zamanda Instagram “motorcuannesi” üzerinden fotoğraf ve hikayelerimizi de izleyebilirsiniz.