Belki

Bir Cumartesi sabahı yolum Şişhane’ye düşecekti. Sabahın ilk ışıkları, devasa İstanbul’umun üzerindeki basık, gri rengi deliyordu ve ben maalesef farkında değildim. Mekanik hareketlerle, karanlığın ve serinliğin dehlizlerinden  geçerek ulaştım oraya, rayların sürtünme gıcırtıları ve duvarlarda çınlayan topuk sesleri arasında. Güne başlarken, her şey gözümde büyüyordu. Oysa gideceğim yer, ilk gençliğimin geçtiği mekanlardandı. Her ne olursa olsun, bir şeye karar verirken geçmişe dair düşünceler yön veriyor, her halukarda kanıtlanmış bir sosyal psikoloji. Hem de tahmin ettiğimizden de öte; oran %85! Yani, bugünü yaşarken, aslında  geçmiş anılar sürükleyici. Uyandıkça, bu düşünceyle kendimi motive ettim sanırım: “O toplantının benim için Cumartesi eziyeti olmamasının mutlaka bir nedeni vardır, oralara gitmek benim için tazeleyici de olabilir” diye düşündüm. Herneyse, anlatmayacağım daha fazla. Çünkü, her zamanki gibi yine çantamdan defterimi ve kalemimi çıkartıp birşeyler çiziktirdim sonra… serbest usül bir şiir, naçizane…

b e l k i

bilmiyorum, orada değildim

görmedim

elimde değildi, ya da elde edemedim

belki, belki bir gün

*

ben, Galata Kulesini bilirim Kız Kulesini ve onların özlemlerini

Kaçındıklarını, hayallerini, hüzünlerini ve özlerinde bıraktıkları tarihlerini

Kendini uçabilecek kadar hazır hissedenleri

Sevdiğinin o gün, orada, hazır olacağını bilenleri

Bilgeler ve bilgelik dolu hikayeleri

*

Yaprakların cıvıltıları arasından sızan gün ışığını

Fark ederek anlamını, parçacıklarının

Görmek, görebilmek, görebildiğini s e v m e k,

göremediğinden vazgeçmek

Korkudan korkmuş ve cesaretle, hissettiğin o en güçlü

ışığı takip ederek

Uçabileceğini, hatta kavuşabileceğini hissetmek

*

Belki de gitmeme gerek yok

Yakınımdadır, yine görebilirim

Belki içimdedir, hissedebilirim

Ve belki de bir gün görerek, dokunarak sevebilirim

Belki

4.07.13

***